Wees nooit boos op jezelf!
Je creëert hiermee gespletenheid.
Degene die boos is en de ander.
Wanneer jij boos op jezelf bent?
Ben jij dan degene die boos is of degene die lijdt onder de boosheid?
Het lijkt een taalkundig spelletje. Taal schept echter de ervaring.
Als je boos op jezelf bent is een deel in je boos en de andere deel gaat gebukt onder de boosheid. Je deelt jezelf op in twee stukken. Het zijn twee ikken. Welke van de twee ben je dan echt?
Welke van de twee je ook kiest ze zijn allebei niet gezond.
De een is boos en klaagt op de ander. De ander is de slachtoffer en zwak. We creëren hiermee dus een onvolmaakte zelfbeeld.
De grootste grap is dat je geen van beide ikken bent.
Je kunt ze namelijk allebei waarnemen!
Als je goed observeert is er een gevoel van boosheid in je aanwezig tegelijkertijd met een gevoel van afwijzing. Als je dit nog nauwkeuriger bekijkt ontdek je dat er een naar gevoel is wat je eigenlijk niet wil voelen. Als gevolg van dit nare gevoel ontstaat de toestand waarbij je boos op jezelf wordt. Jouw brein creëert in dat geval twee ikken die met elkaar aan de haal gaan. De ene ik is boos geworden dat dit nare gevoel wakker is geworden. De boze ik is boos op de andere ik het fout heeft gedaan. Soms ontstaat er hieruit een innerlijke dialoog en een discussie. Een onderlinge strijd die nooit gewonnen kan worden. Aan het eind van het verhaal raak je gefrustreerd, down, voel je je afgewezen of gekleineerd.
Het is een strijd die nooit gewonnen kan worden.
We zijn complexe wezens.
We creëren allemaal ikken met problemen die we vervolgens moeten oplossen. We hebben bijna allemaal meervoudige persoonlijkheden en zijn gespleten. Bij de een is het wat meer als bij de ander. Een ik die vrolijk is vindt je niet erg. Een ik die afgewezen wordt wil je niet. Een boze ik is ook niet aangenaam. Toch maken ze allen deel uit van jouw persoonlijkheid.
Zelfs als je één ik gecreëerd hebt is dat niet wat je bent maar wat je hebt.
Het lijkt één ik, in werkelijkheid zijn het er velen. Een ik dat een vader, moeder, broer of zus, dochter of zoon is. Een ik dat een werknemer of werkgever is. We hebben wellicht wel tientallen ikken. Soms is er een ik dat boos is, zich schuldig voelt of in de steek gelaten.
Geen van deze ikken is wie je echt bent.
Het zijn allemaal ikjes die je hebt ontwikkeld om te overleven en om te kunnen gaan met de ander. Maskers die je door de jaren heen hebt verzameld om jezelf te beschermen en optimaal te kunnen functioneren.
Zelf weet ik er alles van. Heb jarenlang last gehad van velen ikken. Ik was een echte kameleon. Ik kon het met bijna iedereen leuk vinden. Geen van mijn ikken bleek echt te zijn. Het waren maskers die ik had opgezet om vervelende gevoelens te beschermen. Ik was dermate empatisch dat ik de ander gemakkelijk invoelde en wist hoe ik me het beste kon voordoen. Bij dominante mensen droeg ik me onderdanig om hen te vriend te houden. Bij mensen die tegen me opkeken speelde ik de wijsneus. Voor mensen die liefde te kort kwamen was ik de geliefde. Als mensen verdrietig waren, werd ik een redder.
Wie ik werkelijk was wist ik niet meer. Ik was mezelf totaal kwijt. Ik zat verstopt onder een dikke laag met maskers. Vreemd genoeg bleek elke ik een masker te zijn.
Door zelfonderzoek ben ik er achter gekomen dat elke ik een illusie is. Een verzinsel van de mind die een naar gevoel probeert te beschermen. De mind heeft dit gevoel geankerd met allerlei overtuigingen zoals ik moet lief zijn, ik mag niet liegen, ik moet eerlijk zijn etc. Het zijn beperkingen die ik mezelf had opgelegd om te voldoen en mijn basisgevoel van ik ben niet goed genoeg te verhullen. Zodra ik nu nog een ik ontdek gaat deze er onmiddellijk aan. Elke ik voorkomt immers dat ik mijn pijnen onder ogen ziet.
Ga dit alles echter niet zomaar van me geloven!
Ga eens zelf op onderzoek uit. Waar zit jouw ik precies? Welke overtuigingen, normen en waarden behoren bij deze ik? Wat voor gevoel hoort hierbij?
Er is een zeer eenvoudige manier om er achter te komen dat je geen ik bent maar er een aantal hebt. Weer eens een tijdlang alle gedachten waar een ‘ik’ in voorkomt. Laat al die gedachten eens schieten. Gewoon niet naar luisteren. Wat je zult merken is dat er geen reden meer is om ongelukkig te zijn. Jouw ikken zijn er dan even niet meer.
Het lijden verdwijnt!
Wees niet boos op jezelf
Je hoeft niet boos te zijn op jezelf. Je mag fouten maken. Als anderen lelijk tegen je doen of je afwijzen zegt dat niets over jou. Je hebt niets verkeerd gedaan. Je hoeft je ook niet schuldig te voelen. Geef liever al jouw emotionele pijnen liefdevolle aandacht en de ruimte. Daar verlangen ze naar. Daarmee ben je lief voor jezelf.
Onderzoek je gevoel. dat kan veel duidelijk maken.
Wil jij weten hoe je jouw gevoel kunt onderzoeken?
Schaf dan deze Angstgids aan:
Heb je de website van De Trauma Coach al gezien?
Hoi Martin,
Gelukkig ben ik niet zo vaak bewust boos op mijzelf. Dat gebeurd wel, soms baal ik ervan en ga inderdaad met ik in discussie. Soms hebben we dan een gesprek met een stuk of 6 ikjes. Zeg maar, het dagelijks bestuur van de vereniging. Gelukkig heb ik de meeste boosheid uitbesteed, geprojecteerd op andere ikjes die ik dan jij noem. Dat komt mij beter uit. Een extern ikje bevechten lucht soms best weleens op, vooral als ik mijn ikje beter vind dan dat andere ikje.
Bedankt voor je boodschap,
Karel.
Hoi Karel,
Bedankt voor je reactie.
Erg mooi hoe je er mee omgaat.
Het blijft natuurlijk ook interessant waarom je eigen ikje beter moet zijn als die van een ander…
Als je dat antwoord gaat vinden, kan je ook die ik laten verdwijnen en heb je weer een masker afgezet.
Fijne dagen, Martin
Het is voor mij nog moeilijk om niet boos op mezelf te zijn. Ben dat nog regelmatig en kan mezelf niet vergeven laat staan vergeten dat ik zo’n stomme fout heb begaan. Dit resulteert in depressie, daar ben ik me nu van bewust. Dit is dus niet goed voor mij. Weet het patroon alleen niet 1 2 3 te doorbreken.
Beste Jeannine,
Bedankt voor je bericht.
Een naar gevoel zorgt er voor dat je boos op jezelf wordt. Als je boos op jezelf bent, wijs je jezelf af. Deze afwijzing verhoogt het nare gevoel. Het cirkeltje is dan rond.
Alleen met bewustzijn kom je er uit. Bewustzijn dat je jezelf afwijst en je best doen om daar mee te stoppen.
Tevens kan je het nare gevoel onderzoeken. Meestal zit daar een gekwetst kind in verstopt.
Zelf was ik vroeger boos op mezelf wanneer ik een fout maakte. Als ik iets kapot liet vallen werd ik boos op mezelf. Later ontdekte ik dat mijn vader een keer heel erg boos op me was geweest omdat ik iets fout had gedaan. Onbewust had ik zijn gedrag overgenomen. Wat ik werkelijk nodig had was begrip voor mijn gevoel. Niet een boze afwijzing. Ik heb nu nauwelijks nog last van boos zijn op mezelf en zelfafwijzing. In plaats van dat geef ik mijn gevoel liefdevolle aandacht…
Hallo Martin,
de titel, wees nooit boos op jezelf vind ik niet helemaal kloppen.
ben namelijk nu boos op mezelf, en natuurlijk weet ik wel dat ik niet op mijn echte ware ik boos ben maar op datgene waar ik me mee heb geïdentificeerd, namelijk mijn hooggevoeligheid. Emoties zoals boosheid mogen er gewoon zijn, dus ik ga niet tegen mezelf zeggen, je mag niet boos zijn op mezelf. Accepteer je boosheid, het is niet persoonlijk! zo zou ik het zeggen. Voor mij werkt het niet om tegen mezelf te zeggen dat iets niet mag. Zo zie ik het hoor. 🙂