Voel jij je in de steek gelaten?
Sinds wanneer heb jij jouw gevoel in de steek gelaten?
We maken allemaal wel eens een vervelende gebeurtenis mee waarbij je er plots helemaal alleen voor staat. Op dergelijke momenten kun je jezelf enorm in de steek gelaten voelen.
Als kind van 12 maanden ben ik afgegeven in een ziekenhuis voor een operatie. Destijds mochten mijn ouders er een aantal dagen niet bij zijn. Als kind begreep ik er niets van. Ik ervoer dit als een traumatische ervaring waarbij mijn gevoel voor het grootste gedeelte op slot was geslagen. Ik raakte emotioneel geblokkeerd en stemde me vervolgens volledig af op de buitenwereld.
De gebeurtenis was destijds te heftig voor om in een keer te verwerken. Nadien werd er door mijn ouders geen gehoor meer gegeven aan de gebeurtenis. Ik bleef achter met aantal emotionele blokkades.
Meer als 40 jaar lang had ik geen aandacht gegeven aan mijn gevoel. Tot het moment dat ik ontdekte dat het gevoel me dreef tot allerlei beperkende patronen.
Doordat ik onbewust angst had om in de steek gelaten te worden:
- Werd ik hooggevoelig en heel erg empathisch.
- Probeerde ik zo lief mogelijk voor iedereen te zijn.
- Probeerde ik het iedereen naar de zin te maken.
- Onderdrukte ik mijn boosheid.
- Kon ik er niet tegen als anderen boos op me waren.
- Paste ik me aan afhankelijk van het gezelschap.
- Voelde ik me vaak schuldig als ik anderen onbedoeld pijn had aangedaan.
- Cijferde ik mezelf helemaal weg. Anderen waren altijd belangrijker!
- Schaamde ik me als ik fouten maakte.
- Praatte ik niet over mijn gevoel.
- Gaf ik niet aan wat ik wilde om anderen niet tot last te zijn.
- Kon ik niet omgaan met dominantie.
- Had ik last van depressiviteit.
- Was ik vaak angstig om afgewezen te worden.
- Had ik last van faalangst.
- Kon ik uren piekeren.
- Voelde ik me verantwoordelijk voor het geluk van anderen.
- Had ik slaapproblemen of nachtmerries.
- Wees ik mezelf voortdurend af.
- Voelde ik me vaak eenzaam.
- Zocht ik naar herkenning, liefde en warmte bij anderen.
- Raakte ik overspannen en burn-0ut.
Sinds ik mijn gevoel aandacht geef is er veel oud zeer naar boven gekomen, Ik heb het als nog verwerkt en losgelaten. Het maakt mij een gelukkiger mens met steeds minder beperkende patronen.
Er zat een hele mooie kant aan de nare gebeurtenissen.
Doordat ik het grootste gedeelte van mijn leven mijn gevoel had verborgen heb ik allerlei krachtige vaardigheden ontwikkeld. Deze vaardigheden gebruik ik nu dagelijks bij mijn cliënten. Er zit veel herkenning wat me in staat stelt hen de weg te wijzen.
Het verleden heeft er toe geleid dat ik het allermooiste werk doe van de wereld.
Dankbaar hiervoor…
Mijn gevoel laat ik niet meer in de steek!
Is dit herkenbaar voor jou?
Sinds wanneer heb jij je gevoel in de steek gelaten?
Moeite met loslaten?
Kom dan een langs in mijn praktijk!
Beste Martin,
Ik herken het zeker en de verschijnselen die je benoemt in gedrag komen grotendeels overeen. Ook de overspannenheid (midlifecrisis heette dat toen) en jaren later een burn-out. In de periode van overspannenheid was mij een Licht opgegaan. Toen ik weer moest gaan werken werd ik bang omdat ik niet wist hoe ik zou reageren. Ik ben toen zo “slim” geweest om mijn oude gedragsjas weer aan te trekken tegenover “de buitenwereld”.
Het afsluiten van mijn gevoel is nooit volledig geweest. Ik ervaar nu dat ik het altijd heb geblokt voor mijn linkerhersenhelft. Intuïtief werd ik het wel gewaar en handelde er vaak ook naar. Tot ik leerde professioneel te handelen, toen ging het echt mis. een dubbelleven van wel voelen en uit het hoofd gedragen.
De plotselinge realisatie van alleen staan, los van de ander, gebeurde bij mij toen ik van de schoot van mijn moeder viel en daarbij mijn tong half doormidden beet toen ik op de grond viel. Mijn moeder pakte mij op en reageerde heel boos.
Ik had altijd moeite met los laten. Nu ik geleerd heb dat je iets eerst moet omarmen voor je het los kunt laten kost dat niet veel moeite meer.
Met Liefdevolle groet,
Karel.
Beste Karel,
Wat een mooie aanvulling op dit bericht.
Omarmen en doorleven is inderdaad de weg.
Wat mooi dat je de weg teruggevonden hebt.
Een warme groet, Martin