Verberg nooit je tranen.
Tranen zijn de parels van de ziel.
Waarom vind jij het moeilijk om je tranen te laten stromen?
Wanneer je je tranen verbergt onthoud je hiermee jezelf en de wereld een prachtig cadeau. Je verstopt je pijn. Je onderdrukt je gevoel.
Onderdrukte gevoelens zijn voer voor het ego en veroorzaken beperkende patronen. Beide maken je ongelukkig . Maar niet alleen jezelf. Jouw ongelukkig zijn maakt ook de wereld meer ongelukkiger.
Laat los die tranen. Tranen dienen te rollen. Tranen is een ontlading. Het ijs smelt en tranen zijn het gevolg.
Schaam jezelf nooit dat je verdrietig of ontroerd bent. Waarom zou je jezelf schamen? Heb je wel eens een baby zien schamen omdat het huilt? Heb je wel eens een kleuter zien schamen omdat het verdrietig is? Wat is er zo fout aan een traan zodat je je zelf schaamt?
Een emotie is nooit een zwakte maar juist een kracht!
Ga maar eens na hoe krachtig je moet zijn om in het openbaar te huilen en je kwetsbaarheid te tonen.
Hoe kwetsbaarder je je opstelt hoe krachtiger je bent. Je moet wel krachtig en sterk zijn om tegen de wereld te zeggen: Ik toon je mijn hart, je mag me (proberen te) kwetsen. Op dergelijke momenten ben je gewoonweg zo sterk en hierdoor onkwetsbaar…..
Bedenk nooit wat anderen vinden van jou tranen. Dat is niet aan jou. Dat is hun beredenering. Die is toch altijd anders. Wees geen stuwmeer maar een stromende rivier die zijn eigen weg baant. Heb maling aan de mening van anderen. Laat los dat gevoel…
Heb je jezelf wel eens afgevraagd waarom andere mensen er zoveel moeite mee hebben als je verdrietig bent. Waarom je opvoeders er niet tegen konden als je huilde? Waarom ze je beoordeelde, bekritiseerde, uit lachte, het probeerde op te lossen of wegliepen? Was dat jouw schuld?
Jouw verdriet maakt soms bij anderen iets los.
Dat is alleen maar mooi. Je geeft anderen een kans zodat ze ook naar hun verdriet kunnen kijken. En als ze dit niet doen laten ze een kans voorbij gaan. Dat is niet aan jou…
Als anderen niet bereid zijn om hun hart te openen naar jouw verdriet of naar hun eigen verdriet is dat hun probleem.
Net zoals een glimlach kunnen jouw tranen veel bij andere op een positieve manier in beweging zetten. Vergeet dat nooit!
Een emotie is een golf van onbegrip.
Soms wordt je emotioneel omdat je het herkent bij anderen. Je herkent het dus ken je dat zelfde gevoel. Jouw gevoel is dan wakker geworden. Er is maar één manier om het bijbehorende gevoel te leren begrijpen. Dit doe je door het gevoel er volledig te laten zijn. Door de emotie te laten stromen. Laat die tranen dus maar gaan.
Pas als er tranen zijn kan je het gevoel observeren en waarnemen. Pas dan kan je jezelf afvragen wat er precies gebeurt. Waarom je verdrietig of ontroerd bent. Wellicht krijg je dan een ingeving.
Pas alt je emotioneel bent en je gevoel uit, kunnen anderen jou ondersteunen met begrip en liefde. Wellicht begrijpt een ander het wel en kan jij het van hem of haar leren. Praat dus altijd over je gevoel…
Bekijk je tranen niet vanuit je hoofd (de criticus). Bekijk je verdriet vanuit je hart. Voel je geen slachtoffer en wees niet boos op jezelf, maar observeer het gevoel van uit nieuwsgierigheid, liefde en een zacht hart.
Zie het verdriet als een kind.
Neem het verdrietige kind in je waar. Onderzoek het met liefde en interesse. Heb compassie en mededogen voor dat kind. Troost dit kind.
