Ouders willen niet dat hun kinderen gelukkig zijn!
Ze willen dat hun kinderen niet meer ongelukkig zijn!
De meeste mensen denken dat gelukkig zijn en niet ongelukkig zijn hetzelfde is.
Dit is absoluut niet waar. Er zit een groot verschil tussen beide zinnen. Ongelukkig zijn kennen we allemaal. We weten heel goed wat ongelukkig zijn is. Geluk kennen we nauwelijks. We kennen slechts fragmenten van geluk. Meestal ervaren we geluk als er iets is gelukt.
Als je aan een ouder vraagt hoeveel procent ze gelukkig zijn hoor je zelden 100%. Een enkeling zit boven de 80%. Maar vergis je niet als je 80% gelukkig bent, ben je van de 5 dagen nog steeds een hele dag ongelukkig.
Als je werkelijk gaat onderzoeken blijken de meeste ouders die meer als 80% gelukkig zijn helemaal niet zo gelukkig te zijn. Ze hebben geleerd genoegen te nemen met de situatie. Ze hebben eigenlijk de hoop opgegeven en beredeneren dat ze het zo slecht nog niet hebben. Het kan immers altijd nog veel slechter. Ze hebben afstand van hun dromen gedaan omdat ze er van overtuigd zijn dat deze onhaalbaar zijn. Hun geluk is slechts een beredenering en beslist geen gerealiseerde werkelijkheid. Diep in hun hart zit er nog steeds een pijnlijk verlangen naar geluk. Een verlangen dat is gedoofd door beredenering.
Er zijn maar weinig ouders die werkelijk weten wat gelukkig zijn is.
Als je niet weet wat geluk is kun je geluk niet herkennen. Om iets te herkennen moet je het immers kennen. Het enige wat je kent is ongeluk. Je wilt niet dat jouw kinderen hetzelfde ongeluk krijgen. Hoe je de kinderen gelukkig kunt maken dat weet je niet. Je weet waarschijnlijk wel hoe je ze blij kunt maken. Maar blijheid is iets anders. Bovendien is blijheid slechts tijdelijk.
Werkelijk geluk is eeuwig en verjaard niet. Werkelijk geluk hoeft niet beredeneert of bevestigd te worden en zeker niet te worden toegelicht. Wie werkelijk gelukkig is, leest bovendien dit bericht niet. Die heeft wel wat anders te doen.
Ga voor jezelf eens diep in je hart na: Kun jij gelukkig zijn als jouw kinderen ongelukkig zijn?
Voor veel ouders lijkt dit onmogelijk.
Maar hoe ga je ooit je kinderen leren gelukkig te zijn als je het zelf nog niet bent?
Als jezelf niet gelukkig bent kun je het je kinderen niet leren.
Geef je bovendien de kinderen niet een zware last als ze van jou niet ongelukkig mogen zijn? Sommige kinderen voelen zich dan verplicht om gelukkig te zijn en zullen hun tranen verstoppen. Hiermee voorkomen ze dat hun ouders nog ongelukkiger worden. Elke verstopte traan versteent en wordt onverteerbaar. Een perfecte manier om ongelukkig te blijven.
Een ongelukkige ouder kan zijn kind alleen maar leren hoe ze een ongelukkig gevoel kunnen vermijden, omzeilen, weg stoppen, in slaap sussen, verdoven of compenseren. Dat is wat ze zelf ook hebben geleerd. Want wie wil er immers ongelukkige en nare gevoelens ervaren?
Wat je werkelijk wilt is dat je kinderen niet ongelukkig zijn.
Je wilt eigenlijk voorkomen dat ze hetzelfde nare gevoel krijgen als je zelf hebt ervaren. Dat klinkt logisch. Maar dat is iets heel anders als dat je wilt dat je kinderen gelukkig zijn.
Kortom je kunt zelf nooit gelukkig zijn als jouw kinderen niet ongelukkig mogen zijn. Je maakt jouw geluk hiermee afhankelijk van de gemoedstoestand van je kind.
Een gelukkige ouder heeft geen enkele moeite met wat voor gemoedstoestand dan ook. Van dergelijke ouders mogen kinderen ongelukkig zijn.
Als een kind wil leren lopen moet het een paar keer vallen. Hoe harder het valt, hoe beter het zal leren lopen. Als je gelukkig wilt zijn moet je ervaren wat ongelukkig zijn is. Je kunt niet gelukkig zijn als je nooit ongelukkige of nare gevoelens hebt ervaren.
Nare gevoelens horen bij het leven.
Als je werkelijk gelukkig bent mogen nare gevoelens er helemaal zijn. Je hebt dan geen last meer van nare gevoelens. Je noemt dergelijke gevoelens zelfs niet naar meer. Werkelijk geluk is dat alles deel mag uitmaken van je leven en dat alles er mag zijn. Goed, slecht, liefde, haat, applaus, afwijzing, gelukkig en ongelukkig zijn dan begrippen waar je geen moeite meer mee hebt.
Net zoals een droge tong dorst betekent, is de droge tong een wegwijzer naar water. Door water wordt de dorst gelest. Zo is een naar gevoel de wegwijzer naar een inzicht. Met dit inzicht krijg je het zicht op geluk. Een naar gevoel is dan ook niet anders dan een inzichtelijke wegwijzer naar geluk. Zolang we het nare gevoel wegstoppen verliezen we het (in)zicht naar geluk.
We kunnen de regen niet voorkomen, wel kunnen we genieten van het besef dat de regen velen gewassen doet groeien en een aankondiging is van mooi weer. Zo kan elk naar gevoel jou doen groeien en een aankondiging zijn voor een gevoel van dankbaarheid.
Elk ongelukkig zijn geeft een zicht naar geluk.
Elk ongelukkig zijn is niet anders dan een kans om te leren gelukkig te zijn.
Ouders die willen dat hun kinderen gelukkig zijn, mogen eerst zelf leren gelukkig te zijn.
Zolang ze dat niet doen lijden ze en ment hen meestal de kinderen ook.
Ik hoop dat deze tekst jou (in)zicht geeft naar geluk.
Mogen jouw kinderen ongelukkig zijn?
Geef je reactie in onderstaande commentaarvelden…
