Met een goed gevoel heeft niemand een probleem!
Niemand heeft moeite met een goed gevoel. Helaas zorgt het denken (ego) onbewust dat een goede gevoel niet lang vastgehouden wordt. Het ego heeft hiervoor een aantal saboterende patronen.
Een patroon is dat het ego meer van dergelijke gevoelens wil hebben. Het gaat vervolgens piekeren over hoe dit te bereiken. Een ander patroon is dat het ego bang is om het goede gevoel weer kwijt te raken.
Beide patronen zijn gebaseerd op angst voor verlies. Zodra de angst voor verlies opkomt verdwijnt het goede gevoel en wordt vervangen door gevoelens van angst. Het ego gaat vervolgens piekeren en creëert allerlei vraagstukken die opgelost moeten worden. Het ego creëert hiermee onmiddellijk een probleem en zet ons aan het werk om dit probleem op te lossen. Het ego is gek op problemen en bedenkt bij elke oplossing weer een nieuw probleem.
Het is maar zelden dat het ego een bevredigende oplossing vindt voor een probleem.
Er hangt altijd een maar aan en er is angst dat deze maar gaat optreden.
Angst voor verlies ontstaat meestal doordat het ego zichzelf heeft geïdentificeerd met het goede gevoel en vervolgens bang is dit weer kwijt te raken. Het ego is bang voor gezichtsverlies. Op het moment van het goede gevoel is het ego waardig, machtig, liefdevol, groots en gelukkig. Het ego wil beslist dit gevoel vasthouden en niet terugvallen van de gelukkige naar de ongelukkige. Hiermee verliest het zijn totale aanzien.
Wanneer we een slecht gevoel ervaren is dit voor het ego een probleem. Het wil het slechte gevoel niet voelen en creëert hiermee piekergedachten. Het zoekt naar een oplossing hoe we dit slechte gevoel kwijt kunnen raken.
Het kan ook voorkomen dat het ego onbewust op zoek gaat naar situaties, gebeurtenissen en omstandigheden waar het een goed gevoel van zou kunnen krijgen. Het vermijd dus onprettige gevoelens of gaat op jacht naar prettige gevoelens.
Samengevat
Het ego wil altijd iets wat er NU niet is, het wil iets niet wat er NU wel is of het is bang om een goed gevoel NU kwijt te raken.
Het ego is een verzonnen entiteit!
Als je je gedachten goed observeert (bijvoorbeeld tijdens mediatie), ontdek je dat gedachten niet meer zijn als zinnen van teksten met daaraan gekoppeld herinneringen van gevoel, geluid, beeld, smaak en/of reuk. Ze lijken vaak levensecht. Tijdens een van mijn trainingen laat ik mensen in gedachte in een zure citroen bijten. Je zou hun gezichten moeten zien. Net alsof het echt is.
Het ego is eigenlijk niet anders als een gecreëerde citroen die ons leven zuur maakt.
In gedachte vormt het een soort levende entiteit waar een beeld, geluid, gevoel, reuk en smaak aan vast is geplakt. Bovendien hangen er ook nog een reeks met overtuigingen, normen en waarden aan.
De menigte is ook zo’n dergelijke gecreëerde entiteit.
De menigte op zich bestaat niet echt. De menigte is een groep met afzonderlijke unieke mensen. Toch hangen we er vaak een gevoel aan vast. De menigte kan je een goed gevoel geven of een slecht gevoel. Soms ben je de menigte en verdedig je haar. In andere gevallen verzet je jezelf tegen de menigte of ben je er zelfs bang van.
Met het ego werkt het precies hetzelfde.
Het ego is niet meer als een aantal gedachten bij elkaar. Toch hebben we er een soort entiteit van gemaakt. Soms zijn we geïdentificeerd met het ego, soms gaan we gebukt onder het ego (de criticus) of vechten we tegen deze criticus. We wisselen onbewust steeds van positie. Het is bizar als je dit ontdekt.
In feite zijn we geïdentificeerd met onze gedachten, er bang van of vechten we er tegen. Het zelfde geld met nare gevoelens. We zijn er bang van, we vechten er tegen of zijn er mee geïdentificeerd.
Zodra je inziet dat er gevoelens en gedachten zijn, zodra je inziet dat je een ego hebt gecreëerd en hem zelf in stand houd, kan je het allemaal aan je voorbij laten gaan. Laat je gedachten gewoon waaien. Laat je gevoel gewoon stromen. Gedachten en gevoelens komen en gaan. Je bent ze niet. Je hebt ze. Ze gaan vanzelf weer voorbij.
Gevoelens en gedachten kunnen pijn doen.
Zodra je jezelf er tegen gaat verzetten doen ze alleen maar meer pijn. Net als een muggenbult. Zodra je begint te krabben wordt de jeuk erger.
Het ego verzet zich tegen wat NU is.
Zodra dit verzet wegvalt lost het ego op.
Zelf onderzoek is een proces van bewustwording en gaat stap voor stap.
Er zijn weinig mensen die in een klap hun ego verliezen en uit alle patronen stappen. De weg is meestal niet eenvoudig en ook niet pijnloos. Maar dat geld voor alles in het leven. De beloning is echter super. De bevrijding van het ego is keer op keer een feest.
Durf jij jezelf te onderzoeken en je ego los te laten?
Geef je reactie in onderstaande commentaarvelden.
