Ben jij verdrietig?
of
Wil jij niet verdrietig zijn?
Dan zit je vast in een situatie waarbij jij het niet begrijpt!
Er zijn duizenden reden om verdrietig te zijn. Je partner gaat vreemd, je vriend laat je in de steek, je krijgt ontslag, je wordt voor de zoveelste keer afgewezen, je huisdier is kwijt, je krijgt slecht nieuws of je raakt in de problemen. Dit zijn allemaal situaties waarbij je verdriet ervaart.
Als je verdrietig bent, dan ben je geïdentificeerd met je gevoel. Je hebt dan het idee dat je het gevoel bent. Als je verdrietig bent kom je daar zelf niet gemakkelijk uit. Je verlangt dan naar hulp van anderen. Je wilt dan getroost worden, lief gevonden worden, aandacht krijgen of dat er iemand voor je is.
Verdriet is een normale emotie en heeft als doel verwerking, loslaten, heling en reiniging. Puur verdriet heeft iets reins. Het reinigt je systeem. Het geneest een wond.
Verdriet is tevens een golf van onbegrip. De kern van verdriet is onbegrip. Je begrijpt het niet. Er is dan sprake van onbegrip en onwetendheid.
Als je het zou begrijpen zou je niet verdrietig zijn!
Het grootste onbegrip zit hem in de toestand ‘ik ben verdrietig’. Dat is een grote misvatting. Je kunt helemaal niet verdrietig zijn! Dat zou betekenen dat je het verdriet bent! Als je iets bent, kom je er niet vanaf. Je blijft er dan in hangen.
Als je verdrietig bent ben je volkomen versluiert door het verdriet. Het zit dan helemaal om je heen. Je kijkt door de bril van verdriet. Je kijkt met vertroebelde ogen. Je kunt dan niet helder kijken. Als je niet helder kunt kijken ga je het zeker niet begrijpen.
Verdrietig zijn is een misvatting!
Je bent niet verdrietig maar je neemt gevoelens van verdriet waar. Dat is iets heel anders. Het is een wereld van verschil. Je neemt gevoelens van verdriet waar en kunt vanaf daar onderzoeken wat je er mee kunt doen. Gevoelens van verdriet zijn niet anders dan lichamelijke sensaties. Lichamelijke prikkelingen die wellicht niet prettig aanvoelen.
Op het moment dat je gevoelens van verdriet waar neemt kan je vanaf een afstandje naar verdriet kijken. Je kunt je licht erover laten schijnen. Je kunt het dan onderzoeken met een heldere blik. Alleen als je gevoelens van verdriet waarneemt kan je het leren begrijpen.
De grootste valkuil die op kan treden is dat je het gevoel van verdriet niet wil voelen.
Veel mensen willen immers niet verdrietig zijn. Verdriet vinden ze helemaal niets. Verdriet is voor hen te pijnlijk. Wie wil er immers verdrietig zijn?
Als je niet verdrietig wilt zijn verzet je je tegen verdriet. Je stopt het weg. Je vermijdt het verdriet. Je onderdrukt je gevoelens. Je geeft ze een plaatsje. Ze mogen er dan niet zijn. Je wijst verdriet dan af.
Het lijkt een logische stap.
Maar deze stap geeft oneindig veel problemen.
Het kost heel veel energie om verdriet te onderdrukken. Het maakt je moe, overspannen of burn-out. Bovendien lijdt het tot allerlei onhandige gedragspatronen zoals: mopperen, roddelen, klagen, piekeren, beredeneren, problemen oplossen, prestatiedwang, perfectionisme, boosheid, schuldgevoelens, schaamte, koopzucht, verslavingen, overmatig eten. Het niet willen voelen van verdriet geeft allerlei angsten, psychische klachten, lichamelijk klachten, stress en slaapproblemen. Tja wie niet verdrietig wil zijn moet het wel verdoven met een shotje alcohol, nicotine, allerlei lekkernijen, medicijnen, verslavende middelen of door spullen te kopen.
Je wilt het verdriet niet voelen uit angst om verdrietig te zijn.
Maar je voelt het al. Je herkent het wellicht niet, maar het verdriet is er. Het nare gevoel is aanwezig, maar je wil het alleen niet voelen. Je wil er vanaf. De angst is te groot om verdrietig te zijn.
Maar je kunt helemaal niet verdrietig zijn!
Je kunt alleen maar verdrietige gevoelens waarnemen…
Een andere misvatting is dat je verdriet hebt.
Als je iets hebt hou je het vast. Je maakt het mijn. Het is dan jouw verdriet. Tja dat is lastig om het dan kwijt te raken. Waar moet je dan met je verdriet heen?
Je wilt het dan niet aan anderen geven. Je wilt anderen niet belasten met jouw verdriet. Je wilt anderen geen pijn doen. Je kunt het zelf dan niet meer loslaten. Je kunt geen kant op met je verdriet.
In dergelijke gevallen zie je dat mensen ook nog eens het verdriet van anderen gaan dragen. Ze lijden dan mee met het verdriet van de ander. Het doet hun verdriet als anderen verdrietig zijn. Ze maken zich zorgen om verdriet van anderen. Zelfs van mensen die ze niet kennen zoals vluchtelingen, slachtoffers van vliegtuigramen of wat dan ook. Ze dragen heel veel verdriet van anderen en zijn hierdoor een ware martelaar geworden.
Als je zelf verdriet draagt en het bij anderen waarneemt dan moet je hun wel helpen. Dat moet je het bij anderen oplossen. Want zolang het bij de ander niet is opgelost lijd je mee.
Verdrietig zijn, het niet willen en het hebben zijn allen misvattingen.
In het verleden heb je betekenis gegeven aan jouw verdriet. Je hebt er een naam op geplakt. Je hebt er een verhaal van gemaakt. Er hangen overtuigingen aan vast. Normen en waarden. Vanaf toen is het een kwalijke ziekte geworden. Iets wat je niet meer wilde. Iets wat niet meer voldoet.
Het verdriet is jouw verhaal geworden en jouw (misvattende) waarheid. Het verhaal is je eigendom en je bestaansrecht. Het verhaal is je identificatie. Het verhaal ben jij!
Wie zou je zijn zonder verleden? Wie zou je zijn als je helemaal geen verdriet meer hebt?
Laat verdrietige gevoelens er gewoon zijn!
Je hoeft niet anders dan je verdrietige gevoelens waar te nemen. Maak ze niet mijn. Maak ze niet IK. Maak ze niet jou, jij, je of we. Laat ze er gewoon zijn. Sla ze gewoon gade. Het zijn lichamelijke sensaties. Het zijn lichamelijke tintelingen. Het zijn golven van onbegrip. Verdriet gaat vanzelf voorbij. Observeer ze gewoon met jouw liefdevolle aandacht. Hoe meer het er mag zijn. Hoe meer je het begrijpt en hoe sneller het passeert.
Wil jij weten hoe je verdriet kunt loslaten?
Wil jij leren om hoe je vaker goede gevoelens kunt hebben?
Dan is het ‘Voel je goed Weekend’ beslist iets voor jou?
Wat doe jij met verdriet?
Geef je reactie hieronder?
